ونڈ دا چانن
اکھیں ویکھیا
دل نئیں من دا
عقل وچاری کیویں مننے
جد اندر بٹوارا اے
کیویں کوئی پکی گل کریے
پتر لٹے گا یاں دھی
کالے پنچھی کھو لین گے
اپنی ونڈ دا چانن
صدیاں دی پہکھی ترسی
وارڑ کھاوے گی فصلاں
کھسریاں گھر پت جمن گے
لسیاں نوں
چانن دیوے گا
نھیریاں راتاں دا بدل
1972
