امیر متر نوں

امیر متر نوں

توں تاں الوداع قہقے حساب لیا نبیڑ نی۔
میں عمراں دے لئی درد بیٹھا سہیڑ نی۔

تیرے چٹے قمیض اتے داغ کوئی نہ پے جاوے
پیر سدم نال رکھ ویہاں دی دھدل اڈّ جاوے
بچاؤندے رہے تیری تصویر برساتی واچھڑاں توں
درداں دے گارے وچّ لیا آپا لویڑ نی۔

کتاب عشقَ دی وچّ تیرے سرناویں لکھیاں
رکھیاں صندوق وچّ سمبھالکے میں تیریاں چٹھیاں
چیتا شاید تینوں رہا نہ میری شکل دا
یاراں نے تیرے ناں دی پا لئی چیڑ نی۔

لینداں جگّ نال ٹکراں تیرے عشقَ خاطر
خطرناک اس محبت والے ناٹک دے پاتر
ڈوبے تیرا وچھوڑا سانوں روز نہراں وچّ
لیکے تیرا ناں بھونڈاں دی کھکھر لئی چھیڑ نی۔

بینت دیاں لاساں ساڈی قسمت وچّ لکھیاں
ککراں دے چھاپیاں دیاں سولاں تکھیاں
وجیاں نے سلتاں انگلاں دے پوٹیاں وچّ
کھرونڈھ آئے زخماں اتے، نوہاں نال نہ اچیڑ نی۔

امیری پیسے دی تسیں بہت کما لئی
اسیں غریبی دے وچّ عمر ننگھا لئی
دور جاکے تساں نے پا لئیاں کوٹھیاں
اسرے کوٹھیاں اتے لبھّ نہ تریڑ نی۔

چاندی دے چمچیاں نال جو کھیر کھاون
اوہ پتل دی کڑچھی نوں ہتھ نہ لاون
کاراں اتے اسوار سڑھکیں گزر جاندے
اوہ ڈھکن نہ نگھرے تھیہاں دے نیڑ نی۔