کیوں

کیوں

زمین اتے اڈدے جان ہوا نال سکے پتّ یار۔
ہریالی دی پتجھڑ وچّ امنگ دیکھکے آؤندے وتّ یار۔
ٹاہنیاں اڈیکدیاں بسنت رتّ وچّ جمیاں کرومبلاں نوں
میں کوشش کراں سمجھاؤن دی بہار آویگی جھٹّ یار۔

اکھاں تھکیاں تینوں تکن لئی دھند چھٹی عینی گہری
دھونیاں دے سیک کول کھلوتے کھیسیاں دی بکل مار شہری۔
ٹھنڈھی ہوا دے بلے پسلیاں وچّ جا چبھدے
تیرے پنڈ نوں مکہ سمجھکے حاجیاں دی ٹولی ٹھہری۔

کنیاں بدلاں توں ٹپکن کندھاں نوں چڑھیا سلابا
چھتری دی ٹٹی تار گھروں باہر نوں جاندا ارادہ
پیپڑی جمی بلھاں اتے ساز گنگے ہوئے بنسریاں دے
لوآں نال سڑے پنڈا سیک بھٹھیاں توں زیادہ

ٹوبھے دا گندھلا پانی تیرے گھر ولیں دیکھ نتردا
رتاں دا جھگڑا تیری پنچائت وچّ جا نبڑدا
ونڈ نہ سکاں کسے نال میں مسکان تیری
ویچکے میں موسم بہاری تیرے پتجھڑاں ولّ نکلدا

کیوں توں بیٹھاں یار پنڈ وگلکے کنڈیالیاں واڑاں
عمر گزر چلی کلے ملاقات لئی واجاں ماراں
صبر دا پیالہ چھلک چھلک خالی مولوں ہویا
میل نہ ہویا ساڈا لنگھ گئیاں پھر بہاراں