دکھاں دیاں نہراں

دکھاں دیاں نہراں


دکھاں دیاں نہراں دے گہرے پانی
پیڑاں دیاں چھلاں وچّ غوطے کھاون سدھراں۔

دین تسیہے لوکیں نونہاں توں ماس نوچکے
لتڑدے پیار بھرے دلاں دیاں قدراں۔

کمرے وچّ بند کرکے گزاراں زندگی
لکھ نے دکھ، میں بندہ اکلوتا
جو تینوں بھلاؤن لئی مجبور کرن
غماں نال کس لئی کراں سمجھوتہ
انگلیاں اٹھن جد ویہی وچوں لنگھاں
الجام لاؤندیاں زمانے دیاں گھاتک نظراں۔

سہکے بیتاں دیاں لاساں ڈھئی اتے
میکھاں لواکے تلیاں لہو نال رتیاں
مڑ مڑ کھرینڈھ لیہندے زخماں اتوں
پھٹاں اتے وید نہ بندا پٹیاں
سوناں جاں جاگنا بہت مشکل ہویا
پیڑاں نے ہریک پاسیوں کڈھیاں قصراں۔

ظالم میرمنو بنے گردوارے دے گرنتھی
بڑیاں منتاں منیاں ربّ نہ بہڑے
مٹھاس دی چاہنا، ہنجھوآں دی سینجی
ریجھاں نال بیجے خربوزے نکلے کوڑے
کیڑیاں کھادھے کانے ہو گئے کماد
خوشیاں دے کھیتیں غماں دیاں اسریاں لسراں۔

کہڑے کیتے سی پاپ پچھلے جنمیں
بھارے پڑاں والی چکی وچّ پیٹھے
میل اترے نہ اس سریر دی
پونہدے نہیں پانی وچّ ابلے ریٹھے
قلم اؤنتری ٹٹیاں انگلاں نال لکھے
تیرا ناں، لہو نال بھجے اکھراں۔

مہنگی ہو گئی چھاں نڑیاں دی
مگھدی دھرتی دھپے، مہینہ چڑھیا جیٹھ
روڑی بنکے پیریں راہیاں دے رلاں
ٹیسی تسیں چڑھے، میں بیٹھا ہیٹھ
انجانے وچّ یاد کرکے تیرا ناں
چھیڑ لئیاں پیلے بھرنڈاں دیاں کھکھراں۔