تمیاں دی مٹھاس
ڈبّ رہا ہاں ڈونگھے پانیاں وچّ
کول آ جا نی ہتھ پھڑا۔
ہجر وچّ مردی اس روح نوں
محبت دی کشتی وچّ چڑھا۔
اکلپنے نال بھجے خنجر گھاتک
مینوں تمیاں دیاں ٹکوراں ہوئیاں معافق
تیرے ساتھ دا سہارا ہی بڑا۔
پھٹے ہوئے دودھ دی خاکے ملائی
خالی دیکھکے کلائیاں جند کرلائی
بانہہ اتے پا عشقَ دا کڑا۔
میرے قرضے بھریاں منشی دیاں وہیاں
گیڑے مارن نال کھریاں تیریاں پہیاں
مہربانی دی تصویر اپنے در جڑا۔
کھولھدے کتاب اپنے دل دی
موئیاں پیڑاں نال دیکھ دھرتی ہلدی
یاراں نال توں اکھ ذرا لڑا۔
