نظم


آپنیاں توں خاکے بیؤمیدے دھوکھے۔
پے گئے ہنجھوآں نوں سوکے۔

ایہہ پتھر دا سریر ہویا
انیکاں ٹھوکراں خاکے نہ مویا
ڈھیہہ گئیاں کندھاں چونے دیاں
چھت وی ڈگی چو چوکے۔

ملن دیاں ریجھاں دے پتن
لگّ پئے نے دھپیں سکن
برہوں دے وکیل ہارے مقدمہ
ظالماں نے کلّ تلیاں ٹھوکے۔

انصاف دی تکڑی جھک گئی
زندگی دی چاہت مکّ گئی
ساڈیاں دھوناں جھکیاں قربانی لئی
جلاداں نے تکھے کیتے ٹوکے۔

اس عدالت نے رحمت بھلی
چکّ لے جاندے منجا جلی
بے قصوراں نوں سولی چڑھان لئی
الجام لاؤندے نے ایہہ پھوکے۔

عاشق بنے کافر ایہہ افواہ
سچا ربّ مومنگیری دا گواہ
خاموشی نہیں کدے کوئی اپرادھ
سچ مردا نہیں دریاویں ڈبوکے۔

ایہہ جرہا دا تماشہ رچیا
کوئی بے گناہ سجا توں نہ بچیا
پکا فیصلہ ہویا شروع توں
کنیاں کرو فریاداں رو روکے۔

آپنیاں توں خاکے بیؤمیدے دھوکھے۔
پے گئے ہنجھوآں نوں سوکے۔


Similar Threads: