عمر دا سفر

عمر دا سفر

سمجھیا سی سوا دھونی نوں
جتھے میرے دکھ سڑ جانگے
بیماریاں نال کھادھے ہوئے پتّ
سیک دی ہوا نال جھڑ جانگے۔

گنگا دے پوتر پانی نال
پاپ من توں دھوتے نہیں
ایہہ اورجا نال بھرے کولے
وہڑکے حل وچّ جوتے نہیں

جگ پینگے مٹی تیل دیوے
سیکھاں دیکھکے ایہہ دوکھّ بجھاکے
وچھوڑے دی رات گزارنی نینیں
پسلیاں تے حورے مار جگاکے

جھیل دے پانیاں دھند جمی
دل میرا دھندلا ہو اٹھیا
گوند نال جڑدے نہیں ٹکڑے
بے ارتھ ارداس من نہ گٹھیا

سنن لئی ہنگارا ہاں دا
ترسن اکھاں رو روکے سجیاں
میں کردا تیری تصویر نال
دل دیاں لکھاں گلاں گجھیاں

امید دے باغیں کلیاں مرجھائیاں
کاغذ اتے لکھے حرف چپّ
نھیرے نے ٹھلھی خوشیاں دی پینگھ
کرودھی سورج نے لکوئی دھپّ

آشا والی نہر وہِ چلی
لیکے دکھاں دے نیر نی
بیئسیسے غماں دا بخار چڑھیا
دردمندیاں دعاواں دندے فقیر نی

پیڑاں دے رجھیویں تاپ چڑھایا
ہچکی لین چھاتی پئی رجھی
ہاسے بھجے دور واڑاں توڑکے
ریجھ کھلاں وانگر بھٹھی بھجی

ہوند میری پرشن چنہ بنی
خوشیاں دے کھیتیں پیڑاں اگیاں
لگی نظر موت دی عمر نوں
ٹٹن بنیرے نظروٹو کالیاں کجیاں