گلابی گلھاں

گلابی گلھاں

گلھاں گلابیاں تے ربّ نے رنگ کیتا
اسیں تاں سوچدے سی کہ سرخ بلاں دا لشکارا ہے۔

ایہہ کشمیری سیب جاں موسم دا نتیجہ نہیں
یار دا روپ ڈاڈھا قدرتی، لگدا بڑا پیارا ہے۔

مور پیلاں بند کرکے کھنبھ لپیٹ لیندے
پریاں وی اس دے حسن تے ایرکھا کرن
شکاری بھلّ جاندے تیر چلاؤنے شکار ولیں


چہرے دی مسکان خود ہی شکار بنکے مرن
چور چھڈّ کے چوریاں، لٹاں، سنت بن جاندے
اسدی شکشیئت دا کنا عجیب نظارہ ہے۔

ویل بنکے ہوا نال اسدا سریر ہلدا
میں گھبراواں کہ کچّ دی ونگ وانگو ٹٹّ جاویگا
سنکے ہاسے اسدے ٹلیاں وی شرما جاون
اسدے مٹھے شبد سنکے مکھیاں دا شہد مکّ جاویگا
تکھڑ دوپیہرے دے سمیں پچھوں وچّ جا چھپدا
روپ دا پرچھاواں تکّ کے سورج وچارا ہے۔

اسدے بدن دیاں مہکاں سنگھ تتلیاں اڈن
فلّ مرجھا جاندے جدوں باغاں وچّ تردے
اینیں سخت کھچّ ہے اسدی پکار وچّ
جؤندے ہو اٹھدے قبراں وچوں مردے
بڑے عشقَ دے روگیاں نوں سالیں جیوندا رکھدا
اسدی یاد دا ہی اناں سہارا ہے۔

خدا بناکے یار نوں خود وی استے عاشق ہویا
تصویراں اسدیاں لگیاں مندراں وچّ
ربّ سمجھکے پوجدے اسدے بتاں نوں دل والے
اسدے حسن دی مندی قدرت وی کھچّ
یار اننت حسن دا مالک ہے
اسدے حسن باجھوں کاکے دا قلم بیرجگارا ہے۔